Tags

1001004006534766

Jezus had één centrale boodschap, nl. die van Het Koninkrijk. Het Godsrijk is de levendige invloedssfeer van Gods leven-gevende Geest welke transformerend inwerkt in ons hart en leven.  Deze “verticale” inwerking heeft altijd een 360 graden uitwerking in ‘horizontale”zin.  Dat wil zeggen, in je denken en doen. In je kijk op de wereld, op leven dood en alle sociale relaties.  Het Koninkrijk krijgt een menselijke vaste vorm in de “sociëteit van Jezus” , de Kerk.  (niet enkel de Jezuïeten orde).  Het is een nieuwe sociale entiteit met Jezus als stichter en inspirator.

Hoe dit weer te (her)ontdekken in de 21e eeuw in seculier, postmodern Nederland? Daniel de Wolf zijn persoonlijk verslag hiervan is werkelijk een geweldige inspiratiebron om dit Koninkrijk weer op het spoor te komen in jezelf en overal om je heen. Bovenal, de uitdaging je te engageren in het grote Jezus- avontuur.

Dit boek is aanbevolen lectuur voor elke Openhuizer!

Jezus in huis

Open Huis

Jesus-Is-In-The-HouseOpen-huis is voor velen een nieuw begrip maar het concept is al van uit de tijd van Jezus.

“Ik wil in jouw huis zijn vandaag”,  zei Jezus tegen Zacheus. Dat zei Hij volgens mij wel tegen meer mensen want overal waar hij kwam verzamelden zich mensen rondom Hem.

Waar harten werden geraakt en open gingen, daar  openden ze ook hun huis voor Jezus en Zijn bedoeling.  Zo werd hun huis een Open-huis,  een plaats waar mensen zich verzamelden om van Jezus te leren.  De bedoeling van Jezus gaat echter een stuk dieper.

In Markus 3  lezen we hoe op een gegeven moment, tijdens zo’n Open-huis sessie, familie van Jezus op de stoep stond en Hem wou spreken. Jezus gebruikt dit moment als een heel belangrijk leermoment

31 Zijn moeder en Zijn broers kwamen bij het overvolle huis en lieten Hem roepen. Zelf bleven zij buiten staan.

32 De mensen die om Hem heen zaten, zeiden: “Uw moeder en Uw broers en zusters staan buiten. Zij willen U spreken.”

33 Hij antwoordde: “Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broers?”

34 Hij keek de kring rond en zei: “Kijk, dat zijn mijn moeder en mijn broers.

35 Ieder die doet wat God wil, is mijn broer, mijn zuster, mijn moeder.”

De wil van God doen?!  Welke oprechte Jezusfan wil dat nou niet?

Precies,  ieder die serieus met Jezus wil omgaan!

Maar wat is dan die Wil van God?

Nou, bekijk de situatie.   De mensen zaten om Jezus heen in een Open-huis.  Samen rond Jezus, samen leerling zijn,…….. meer nog, Jezus noemt ze zelf directe familie!!

Samenkomen rond Jezus, als geestelijke broers en zussen, dat is de kern van Open-huis.  Dit is veel meer dan samenkomen op de zondagochtend, hoe belangrijk dat ook is. Dit is samen leren en samen leren leven.

Samen optrekken als een geestelijke familie in klein verband. Zo’n  verband noemen we nu een Open-huis. Een Open-huis is dus een klein Jezusnetwerk waar ieder die maar interesse heeft kan komen, kan connecten met als basis voorwaarde: openstaan voor Jezus en voor elkaar!

Een Open-huis bestaat echter niet alleen voor zichzelf. Het is een actieve kleine gemeenschap die bewust is van haar missie:  Gods liefde en genade in Christus,  uit te leven en bekend te maken, desnoods met woorden J   Een missionaire Jezus-eenheid in een donkere wereld, een wereld die Hij zo liefheeft!!

Kenmerken van Kerk-zijn deel 4: Spirituele Gemeenschap

3-Facts-about-Using-Relationship-Science-to-Connect-With-Industry-Influencers-2

Spirituele gemeenschap  

Een echte kerk waardeert het participeren in programma’s nooit hoger dan het aangaan van relaties in een gemeenschap. En ze ziet de verontrustende waarheid onder ogen dat betrokkenheid in kleine groepen te vaak een bijdrage levert aan niet meer dan het meedoen in een relationeel programma. Een echte kerk richt zich op spirituele gemeenschap, waar zielen zich met elkaar verbinden, waar schaamte afneemt, waar zonden aan de oppervlakte komen, waar mislukking genade ontmoet, waar irritaties verzacht worden, waar heilig verlangen groeit.

Een spirituele theologie welke concreet wordt in spirituele vorming kan niet zonder een spirituele gemeenschap. Hier komen we bij de kern van kerk zijn. Ik zie die kern zo: kerk gebeurt waar mensen zich in Christus liefdevol met elkaar verbinden. Kerk is overal waar liefdevolle gemeenschap is met Christus in het midden. We hebben het dan dus niet over activiteiten, kerkdiensten, programma’s, kerkelijke vergaderingen.  Maar die spirituele gemeenschap zelf ontstaat waar mensen zich vanuit hun kwetsbaarheid met de ander verbinden op zoek naar het leven van Christus in hen. Spirituele gemeenschap vraagt om werkelijke ontmoeting met mijn broeder en mijn zuster. En nee, dat is niet gemakkelijk. Het is gemakkelijker en geeft meer bevrediging om actief te worden voor Gods koninkrijk dan om goed te leren opschieten met burgers van dat koninkrijk. Actief bezig zijn met goede dingen doen in de wereld heeft als neveneffect dat we niet de slechte dingen onder ogen hoeven te zien die in onze gemeente of in ons hart spelen. Als je je zorgen maakt over de kwaliteit van de programma’s die je in de gemeente draait, hoef je even niet te denken aan de kwaliteit van de relaties tussen de kinderen van God die door Jezus bij elkaar zijn gebracht in de gemeente. Maar spirituele gemeenteopbouw legt juist hier de focus: er wordt steeds gezocht naar ontmoetingen tussen mensen waarin de kracht van Christus in aanraking kan komen met onze zwakheid. Het gaat daarin om oprechte zielzorg, om ontmoetingen waarin zielen zich met elkaar verbinden, waar we onze schaamte overwinnen, waar zonden aan de oppervlakte komen, waar mislukking genade ontmoet, waar heilig verlangen groeit om ons samen te bevinden in Gods genadige omhelzing.

Kenmerken van Kerk-zijn deel 3: Spirituele Vorming

4566d72a-b46d-43f0-88ff-33850fa4dff6_kiem_plantje_sh_73588300_490x330

Wie de waarheid leert kennen die vrij maakt, zal er ook steeds sterker naar verlangen om persoonlijk in die vrijheid te leven. Dat brengt me bij het tweede kenmerk van Kerk-zijn: spirituele vorming. Hoe kunnen christenen groeien in Christus? Hoe komt de vrucht van de Geest tot bloei in mensenlevens? In deze spirituele vorming gaat het om processen en oefeningen die ons helpen om steeds meer op Jezus te gaan lijken. Want het is geen automatisme dat iemand die al zijn of haar hele leven naar de kerk gaat of iemand die kort geleden tot bekering is gekomen, groeit in gelijkvormigheid aan het beeld van Christus.  (Eugene Peterson, Christ Plays in Ten Thousand Places, blz. 1 en 6. 10)

In veel kerken lijkt het een geaccepteerd verschijnsel te zijn dat de gemeenteleden min of meer trouw naar de samenkomsten komen en eventueel een taak hebben, zonder dat er sprake is van een groeiende geestelijke conditie. Soms lijkt het er in kerken op dat de kerkgangers zich als consumenten gedragen: ze zoeken een inspirerende preek, een goede aanbidding, een laagdrempelige sfeer en een gezellige ontmoeting, en als ze dat allemaal vinden zijn ze blij en dankbaar, en als het er niet is uiten ze hun kritiek . Spirituele gemeenteopbouw legt in het verlengde van spirituele theologie veel nadruk op spirituele vorming. Daarin spelen geestelijke oefeningen en geestelijke begeleiding een belangrijke rol. Maar de diepste ontdekking die we zullen doen terwijl we spiritueel gevormd worden is dat juist onze zwakheid en onze pijn een bron van vorming zijn, dat niet onze ervaringen met God talrijker en diepgaander worden maar wel onze dorst naar God (die zich vaak verborgen houdt), en dat ons diepste probleem is dat we verslaafd zijn aan onszelf en niet aan hem die ons geschapen heeft. Spirituele vorming betekent dat we in de geloofsgemeenschap samen zijn om te leren ervaren wat het betekent om tegen Jezus te zeggen: ‘U moet groter worden, en ik kleiner’ (Johannes 3:30).

Kenmerken van Kerk-zijn deel 2 : Spirituele Theologie

christplaysSpirituele Theologie

Spirituele Theologie is een core business, één van de 4 kernactiviteit van van Kerk-zijn.

‘Spiritueel’ bewaart ‘theologie’ ervoor dat ze degenereert tot louter denken en praten en schrijven over God op afstand. ‘Theologie’ bewaart ‘spiritueel’ ervoor te verworden tot alleen maar denken en praten en schrijven over de gevoelens en gedachten die iemand heeft over God. De twee begrippen hebben elkaar nodig, omdat we weten hoe gemakkelijk het voor ons is om onze studie van God (theologie) te scheiden van onze manier van leven; we weten ook hoe gemakkelijk het is om om onze verlangens om een gaaf en bevredigend leven te leiden (spiritueel leven)  los te maken van wie God werkelijk is en de manieren waarop hij onder ons werkt.   (Eugene Peterson)

Als ik probeer het nu ook in eigen woorden te zeggen: spirituele theologie is een manier van theologiseren (creatief en zorgvuldig nadenken over God, Jezus, mens, openbaring, koninkrijk, toekomst) die levensecht is, gericht op de dagelijkse praktijk in de eigentijdse cultuur. Spirituele theologie houdt zich niet bezig met het bouwen en onderhouden van kathedralen van zeker weten maar is een zoektocht naar hoe je vandaag, geïnspireerd door de Geest van Jezus, relevant kunt spreken over God en mens, over leven en dood, over verleden en toekomst, over goed en kwaad.

Spirituele theologie wil de verrassende waarheid (Er is altijd hoop!) op een vitale en creatieve en persoonlijke en bewogen manier ter sprake brengen. Spirituele theologie wil het verhaal van God spellen, meebeleven, mee-maken en laten zien dat onze persoonlijke verhalen liggen ingebed in een veel groter en hoopvoller verhaal. Spirituele theologie wil de God die naar ons toekomt in Jezus (de timmerman uit Nazaret, de leeuw uit Juda, de afdruk van Gods wezen – zijn moeder heet Maria) voor ogen schilderen in al zijn schoonheid, goedheid en waarheid. Spirituele theologie is de aanbidding van, nee, de dans met de Vader-Zoon-Geest-God (ze noemen hem ook wel de Drie-enige) die ons uitnodigt in een hemelse omhelzing. Spirituele theologie is het liefhebben met je door de Geest aangeraakte verstand van hem die kwam zeggen: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij, kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws!’ Spirituele theologie is met levende woorden zorgen voor de ziel van wie luisteren vanuit een verlangen naar bevrijding, genezing en vergeving. Spirituele theologie is een oefening in biddende creativiteit waardoor we het licht  zien, soms – even. Spirituele theologie is nadenken met je hart en spreken uit je ziel en liefhebben door woorden heen. Spirituele theologie is zo spreken over God dat de Geest gaat waaien en je het gezicht van Jezus begint te zien: hij kijkt je aan -en zijn blik is zó intens liefdevol!

(Jos Douma)

Kenmerken van Kerk-zijn deel 1: het Jezus-proces

discipelschapsbasisvragen

Laat je niet afschrikken door het woordje ‘spiritueel’.
Spiritueel staat synoniem voor ‘geestelijk’.

Spiritualiteit =

Leven in de Geest van Jezus. Dat is voor mij een korte en krachtige omschrijving van wat ik versta onder spiritualiteit. Spiritueel leven heeft dus alles met de Geest te maken, de heilige Geest die in ons woont. En het heeft dus ook alles met Jezus te maken omdat de essentie van het werk van de Geest is: Jezus laten zien, Jezus verheerlijken, Jezus groot maken in mensen levens.

Het draait bij spiritualiteit om een levende band met Christus.

  1. Spirituele theologie gaat over het leren liefhebben van Gods waarheid
  2. Spirituele vorming gaat over het steeds meer lijken op Jezus; het leren leven vanuit Gods waarheid
  3. Spirituele gemeenschap gaat over het je met elkaar verbinden in kwetsbaarheid en echtheid.
  4. Spirituele missie gaat over het verlangen om in het alledaagse leven als Jezus te zijn voor de ander.

Deze vierslag is m.i de dynamiek van discipelschap.

Deze dynamiek is ten diepste de individuele connectie met Jezus welk zich ‘horizontaal’ uit, dus in de contact van een kleine groep. Dit is de OpenHuis dynamiek !  Oftewel, door mij, het ‘Jezusproces’   genoemd.

Echt kerk zijn

Het gesprek over de kerk is volop gaande. Hoe moeten we in de 21e eeuw gemeente van Jezus zijn? Heeft het traditionele instituut afgedaan? Moeten we missionair worden, of spiritueel? Wat is de kern die we moeten herontdekken? Jezus? Eten, bidden, beminnen?

Dit gesprek over de kerk kan door het boek van Larry Crabb aan diepgang winnen. Als geen ander weet hij op een goudeerlijke, confronterende, diepgaande en pastoraal bewogen manier wezenlijk vragen aan de orde te stellen. Crabb vertelt eerst waarom zijn moeite met kerken en kerkdiensten steeds groter is geworden. Ook spaart hij nieuwe kerkvormen niet: zijn kritiek op zowel de seeker church als de emerging church is vrij stevig. Maar vervolgens benoemt en bespreekt hij vier kenmerken die de kerk de moeite waard maken.

Spirituele theologie: dat we steeds diepgaander de waarheid die vrij maakt leren kennen. Spirituele vorming: dat we door alle pijn en mislukking in ons leven heen steeds meer op Jezus gaan lijken. Spirituele gemeenschap: dat we ons in alle kwetsbaarheid vanuit onze ziel met elkaar verbinden en samen leren dansen met de drie-enige God. Spirituele missie: dat we in ons dagelijkse leven met mensen omgaan zoals Jezus dat deed.

Deze vier kenmerken van kerk-zijn wil ik in volgende blogs dieper behandelen.

Je suis Jesus

je suis Jesus

Ik ben Jezus.   Dit spreekt van ver- EEN -zelving met Jezus.

Is dit niet het doel van een ‘Jezus-mens’  om te leren zijn zoals Jezus en te doen wat Jezus zou doen?   Iemand die Jezus ‘weerspiegelt in zijn of haar concrete leefcontext? Dallas Willard zegt het zo:     Discipelschap is het proces waarin je wordt wie Jezus zou zijn als Hij jou was!

Dit proces is het kerndoel van OpenHuis, nl.  samen in een lokale context de mensen worden die Jezus zou zijn en deelnemen in Zijn Missie = leerlingen maken.

Hierin deel te nemen is m.i de primaire roeping van ieder Jezus-mens.

OpenHuis is DE plaats voor discipelschap

Discipelschap-OpenDeur-of-GevaarlijkeHype-728x333

Manier van leven
Wat te doen met discipelschap? Het lastige van de term discipelschap is dat mensen daar soms heel verschillende dingen mee bedoelen. Ik versta er het volgende onder:

Discipelschap is: je leven lang, samen met anderen, leerling en volgeling zijn van Jezus door met vallen en opstaan in je dagelijks leven, geïnspireerd en gemotiveerd door de Geest, de waarden te leven van Gods Koninkrijk dat met Jezus aan het licht is gekomen.

Dat is geen uitputtende definitie van discipelschap, maar het geeft wel weer wat belangrijke kenmerken zijn naar mijn opvatting. Om er enkele naar voren te halen:

Discipelschap is een manier van leven volgens de waarden die Jezus heeft verkondigd en heeft laten zien door zijn leven, sterven en opstaan.
Discipelschap is een levenslang leerproces, een levenswijze met vallen en opstaan. Het is nooit klaar.
Discipelschap is geen manier van leven die je aangeboren is, maar die je alleen kunt beoefenen in de kracht van de Geest. Want leven in het spoor van Jezus is vertrouwen op God, en het belang van anderen boven dat van jezelf stellen. Dat gaat vaak in tegen jezelf. Daarom had Jezus het al over ‘kruisdragen en jezelf verloochenen’.
Discipelschap is iets van de gemeenschap. Alleen samen met anderen lukt het je om te blijven geloven en te blijven gaan in het spoor van Jezus.

Nu is een voor de hand liggende reactie: wat is daar nu zo nieuw aan? In feite is het ook helemaal niet nieuw. De weg die Jezus is gegaan, is de meest volledige versie van de manier van leven die al in het eerste deel van de Bijbel wordt aangeprezen. Dat is: leven in vertrouwen op God, en zijn aanwijzingen serieus nemen om je leven aan hem toe te wijden en het goede te zoeken voor de ander. In die zin is Jezus navolgen dus een manier van leven die je in de hele Bijbel terug kunt vinden.

In deze tijd
Toch denk ik dat er twee redenen zijn waarom juist in onze tijd discipelschap een belangrijk item is voor gemeenten en kerkmensen.
In de eerste plaats, omdat we leven in een samenleving waaruit God verdwenen is. Het leven is geseculariseerd en zelf zijn we dat ook voor een groot deel. Voor je het weet, is God ook uit je eigen leven verdwenen. Voor je het weet is God geen factor van betekenis meer bij het nemen van beslissingen of het duiden van gebeurtenissen, bij het invullen van je leven. Je leeft heel makkelijk helemaal zonder God. Het kan gelovige mensen helpen om het dagelijks leven met God te verbinden, wanneer de gemeente gaat investeren in discipelschap. Ik denk dan aan: met elkaar in gesprek gaan over hoe je in het dagelijks leven volgeling van Jezus bent. Aan investeren in het besef dat je leeft voor Gods aangezicht, door er met elkaar bij stil te staan dat Jezus Heer is van deze wereld en ook van ons leven. Dat is geen vanzelfsprekend perspectief, want de wereld heeft vaak trekken die je doen denken dat Jezus niet Heer is of dat er helemaal geen Heer is.

In de tweede plaats is investeren in discipel-zijn van belang omdat het in onze tijd misschien wel de meest aansprekende vorm van getuigen is. Als je de waarden van Gods Koninkrijk handen en voeten geeft in je doen en laten, is dat een sprekende manier om te laten zien dat het verhaal van Jezus waardevol en waar is. Daar heeft het Bijbelboek 1 Petrus veel over te zeggen: doe het goede en leg verantwoording af als mensen je vragen naar de reden van je hoopvolle manier van leven. Met woorden kun je je doen en laten toelichten.

Valkuilen
Dat het begrip discipelschap soms allergie oproept, hangt denk ik samen met een aantal valkuilen van discipelschap.
Triomfantalisme is de eerste. Discipelschap wordt dan geschetst op een triomfantelijke manier, waarbij volgelingen succesvolle gelovigen zijn en geloven een succesverhaal is. Maar bij navolgen horen juist termen als ‘kruisdragen’ en ‘zelfverloochening’. Er gaat geregeld van alles mis. Jezus is in het Nieuwe Testament ook niet voor niets degene die mensen redding biedt uit van alles en nog wat. Volgelingen blijven die redding nodig houden.
Moralisme is de tweede valkuil. Er kan een tweedeling groeien tussen gelovigen: er zijn dan echte volgelingen en tweederangsgelovigen die zich niet zo serieus bezighouden met het navolgen. Er wordt dan verwacht dat iedereen zich conformeert aan de moraal van de volgelingen die geslaagd zijn, en er is weinig ruimte meer voor verschillende (ethische) opvattingen. Terwijl elke volgeling van Jezus juist weet zou moeten hebben van zijn eigen zwakheden en dus niet mag neerkijken op anderen. Daarnaast komen mensen die Jezus volgen in het leven van alledag niet altijd tot dezelfde (ethische) beslissingen. Zoek de eenheid in de Heer die je volgt, blijf in gesprek met elkaar, maar laat elkaar ook ruimte.
Activisme is de derde valkuil. Het uitleven van de waarden van het Koninkrijk kan uitgroeien tot het gevoel dat we het Koninkrijk van God zelf moeten stichten door onze activiteiten en onze inzet. In dat geval moeten we steeds meer en steeds beter van alles en nog wat doen. Het lijkt echter realistischer om te erkennen dat er tékenen zijn van het Koninkrijk – ook door mensen neergezet – maar dat het Koninkrijk niet gerealiseerd is en ook niet door ons gerealiseerd zal worden. Dat laatste besef maakt van discipelschap een ontspannen zaak. Als mens leef je als volgeling van Jezus en als burger van het Koninkrijk, maar gelukkig is en blijft het Gods Koninkrijk.

Samen met Wim Dekker en Bert de Leede schreef W&D-redactielid Arjan Markus onlangs over dit onderwerp: Tijd om mee te gaan. Over discipelschap vandaag. Boekencentrum: Zoetermeer 2014.

 

Gods missie heeft een kerk!

Gods missie heeft een kerk! Een vertaling van het Missional Manifesto

Op 28 april verscheen het Missional Manifesto (waaraan ook de naam van Tim Keller is verbonden). Hieronder volgt een vertaling van het document.

Het is goed bij dit document om in het vizier te hebben dat er in Amerika een stevige discussie gaande is rond termen als ‘missional’, ‘missionary’, ‘missio Dei’, ‘emerging’ en ‘emergent’, en dat het manifest een poging is om te komen tot een helderder en breed gedragen (orthodoxe) begripsbepaling rond het woord ‘missional’ (omdat dat begrip ook nogal eens verbonden wordt met meer liberaal-theologische opvattingen, waarbij dan nog weer een complcerende factor is dat sommigen die zich rekenen tot de ‘emerging’ of ‘emergent’ beweging het onterecht vinden dat hun theologie als liberaal wordt afgeserveerd). Het woord ‘missional’ blijft hieronder dan ook onvertaald. In het Nederlands is hier niet zo gemakkelijk een equivalent voor te bedenken.

Grofweg zou je naar de Nederlandse context toe vertaald kunnen stellen dat de uitdrukking ‘missionaire kerk’ wordt geassocieerd met kerken die missionaire programma’s hebben maar het in de kern niet zijn, terwijl een ‘missional kerk’ dan een kerk is die Gods missie tot de kern van haar kerk-zijn maakt: alles gebeurt in dienstbaarheid aan Gods missie. In termen van Tim Keller in zijn artikel The Missional Church:

Some churches certainly did ‘evangelism’ as one ministry among many. But the church in the West had not become completely ‘missional’ — adapting and reformulating absolutely everything it did in worship, discipleship, community, and service — so as to be engaged with the non-Christian society around it.

Dan volgt nu de vertaling van de complete tekst van het Missional Manifesto.

PREAMBULE

God is een zendende God, een missionaire God, die zijn volk — de kerk — geroepen heeft om missionaire vertegenwoordigers te zijn van zijn liefde en glorie. Het concept ‘missional’ is bij uitstek de belichaming van deze gedachte. Dit manifest is erop gericht de kerk te dienen door haar roeping te verduidelijken en haar te helpen om Gods zending in de wereld van vandaag theologisch te verstaan en in de praktijk te brengen. Hoewel vaak word gesteld dat ‘Gods kerk een missie heeft’, is het volgens een ‘missional’ theologie juister om te zeggen dat ‘Gods missie een kerk heeft’ (Ef. 3:7-13).

Een van de doelstellingen van de theologie is het om de betekenis van woorden te bewaken en zo de waarheid hoog te houden en een bijbels wereldbeeld onder woorden te brengen binnen de geloofsgemeenschap. Het is in het bijzonder belangrijk de integriteit van het woord ‘missional’ terug te winnen. Het ligt niet onze bedoeling (of binnen ons bereik) om woorden te definiëren voor anderen, maar het leek ons helpend om ons te beschrijven en te definiëren hoe wij de term gebruiken — en om anderen uit te nodigen hetzelfde te doen. Een bijbelgetrouw, ‘missionaal’ verstaan van God en de kerk is essentieel voor de verdere ontwikkeling van onze rol in zijn zending, en zo ook voor de dynamiek van het Christendom in de wereld.

Allereerst moet duidelijk zijn wat ‘missional’ niet betekent. ‘Missional’ is niet synoniem met bewegingen die proberen het Christendom te cultureel te contextualiseren, kerkgroei te implementeren, of in maatschappelijke actiebetrokken te zijn. Het woord ‘missional’ kan dat allemaal wel omvatten, maar het is niet tot een hiervan beperkt.

Het goed begrijpen van de betekenis van ‘missionaal’ begint met het erkennen van Gods missionaire karakter. De Vader is de bron van missie, de Zoon is de belichamelijking van die missie, en missie wordt ten uitvoer gebracht in de kracht van de Geest. Naar zijn aard is God ‘de zendende’ die het initiatief neemt om zijn hele schepping te verlossen. In het Johannes-evangelie sprak Jezus consequent over zichzelf als ‘gezonden’, en in het verlengde daarvan gaf hij zijn discipelen een opdracht tot datzelfde doel (Joh. 17:3, 8, 18, 21, 23, 25). Als het ‘gezonden’ volk van God is de kerk het instrument van zijn missie (Joh. 20:21).

Een sterke fundering in het evangelie, gehoorzaamheid aan Christus en een houding tegenover de wereld zijn wezenlijke elementen voor zowel individuen als kerken die ‘missional’ willen leven. Een ‘missional’ gemeenschap is een gemeenschap die missie ziet als zowel haar oorspronkelijke drijfveer als haar organisatorische principe (Hand. 1:8). Ze neemt dienovereenkomstig haar beslissingen, in het geloof dat Christus zijn volgelingen in de wereld zendt, precies zoals de Vader hem in de wereld zond.

Het is daarom terecht dat de kerk alle gelovigen bemoedigt om hun primaire roeping als ambassadeurs van Christus (2 Kor. 5:20)  uit te leven voor hen die Jezus niet kennen. De bediening van de verzoening is toepasbaar zowel binnen de eigen cultuur als door middel van interculturele bediening over heel de wereld. In die zin is iedere gelovige een zendeling, door de Geest in een niet-christelijke cultuur gezonden om met heel zijn of haar leven te zoeken naar een vollediger participatie in Gods missie.

‘Missional’ staat voor een belangrijke verschuiving in de manier waarop we de kerk verstaan. Aan ons als het volk van een missionaire God is het toevertrouwd om te participeren in de wereld op dezelfde manier als hij dat doet— door ons toe te wijden aan de taak om zijn ambassadeurs te zijn. ‘Missional’ is het perspectief van waaruit we mensen zien zoals God dat doet, en van waaruit we actief betrokken om hen te bereiken. De kerk die zich geeft aan de missie is de kerk zoals God haar bedoeld heeft.

STELLINGEN

1. Gezag. Als openbaring van Gods eigen karakter, kunnen we de missie van God alleen werkelijk verstaan door wat geopenbaard is in de Schriften. Daarom moet ons verstaan van de missio Dei en de ‘missional’ kerk altijd gestuurd en gevormd worden door, en kan het niet in strijd zijn met, Gods geopenbaarde Woord in de Schrift.

2. Evangelie. Wij bevestigen dat God, die heiliger is dan wij ons kunnen voorstellen, met ontferming heeft omgezien naar een mensheid die bestaat uit mensen die zondiger zijn dan we geneigd zijn toe te geven, en Jezus de geschiedenis heeft ingezonden om zijn koninkrijk te vestigen en mensen en de wereld met zichzelf de verzoenen. Jezus, wiens liefde uitbundiger is dan wij kunnen meten, gaf zijn leven als een plaatsvervangende dood aan het kruis en werd lichamelijk opgewekt, waardoor hij Gods toorn stilde. Als iemand berouw heeft van zijn zonde, de messias als Heer belijdt, en gelooft in zijn opstanding, dan ontvangt hij door Gods genade wat de Bijbel definieert als een nieuw en eeuwig leven. Alle gelovigen worden dan samengebracht in de kerk, een verbondsgemeenschap die als ‘vertegenwoordigers van de verzoening’ actief zijn om het evangelie te verkondigen en uit te leven.

3. Koninkrijk. We bevestigen dat het evangelie het goede nieuws van Gods koninkrijk is. Het koninkrijk is de actieve en allesomvattende heerschappij van God over zijn hele schepping. De soevereine regering van God brengt rechtvaardigheid (de juiste relaties met God, anderen en de schepping), herstelt gerechtigheid, en brengt genezing voor een gebroken wereld. Het koninkrijk van God is begonnen maar is er tegelijk ‘nog niet’. Het zal pas volledig worden geopenbaard als Jezus terugkomt. De kerk, geboren in de begintijd van het koninkrijk, dient als een vertegenwoordiger van de Koning in het ‘reeds en nog niet’ van het koninkrijk door het evangelie te verkondigen en te verspreiden, en haar implicaties in de praktijk te brengen.

4. Missie. We bevestigen dat de missio Dei de missie is van de drie-enige God om zichzelf te verheerlijken. God doet dit door in de deze wereld zondige mensen te verlossen en, in de toekomst, de verdorven schepping te herstellen. De Vader zond de Zoon om deze verlossing te volbrengen, en zendt de Geest om deze verlossing toe te passen aan de harten van mannen en vrouwen. Onderdeel van Gods missie is demissio ecclesia waardoor hij de kerk kracht verleent tot getuigenis en tot dienst die leidt tot getuigenis. Gelovigen worden geroepen om het evangelie te delen met mensen met als doel dat zij Christus kunnen leren kennen. In de beweging vanuit God, via de kerk, naar de wereld, resulteert Gods verlossende werk erin dat mensen uit elke stam, taal en natie reageren met levenslange aanbidding van God. Uiteindelijk zal de missio Dei de hele schepping omvatten als God een nieuwe hemel en een nieuwe aarde schept.

5. Kerk. De kerk is teken en instrument van het koninkrijk van God, voortgebracht door het evangelie van het koninkrijk, en belast met de missie van het koninkrijk. De kerk is een verbondsgemeenschap van onvolmaakte maar verloste gelovigen die leven in onze wereld. Volgelingen van Christus geven niet in een isolement met hun leven vorm aan hun missie, veeleer brengt de Geest van God gelovigen bij elkaar in plaatselijke christelijke gemeenschappen, oftewel kerken. Het is in en door zulke gemeenschappen dat hun missie in de wereld wordt versterkt.

6. Christocentrisch. We geloven dat Jezus het centrum is van Gods plan. Hieruit volgt dat de kerk, als het lichaam van Christus, het primaire middel is van Gods missie voor zijn wereld. We bevestigen dat, hoewel Gods werk en aanwezigheid niet beperkt is tot de kerk, de verkondiging van het evangelie van Christus toch vooral plaats vindt via de kerk en de gelovigen. Leden van de kerk worden, levend door de kracht van de Geest, in hun houding en hun daden gevormd naar het beeld van Christus .

7. Discipelen maken. We geloven dat het maken van discipelen van de volken de essentie is van de missie van God (Mateüs 28:18-20). Het evangelie roept mensen om door geloof en bekering te reageren op het goede nieuws van het Koninkrijk, in en door de kracht van het evangelie. Het tot volwassenheid brengen van gelovigen behoort tot het werk van de kerk doordat ze hen die hun vertrouwen op Jezus hebben gesteld begeleiden van geestelijk kindschap naar geestelijke volwassenheid (Kolossenzen 1:28). Dit betekent dat de kerk haar leden traint om leiders te zijn in het doen van rechtvaardige daden en in dienstbaarheid aan de armen evenals in het in de praktijk brengen van de implicaties van hun geloof in het bedrijfsleven, de kunst, de politiek, de wetenschap, de thuissituatie, en in heel het leven. Doordat de kerk discipelen maakt, rust ze hen toe om hun geloof invloed te laten hebben op elk terrein van hun leven, privé en openbaar.

8. Dualiteit. We geloven dat de missie en de verantwoordelijkheid van de kerk zowel de verkondiging van het evangelie betreft als de demonstratie ervan. Van Jezus leren we dat de waarheid moet worden verkondigd met gezag, en moet worden geleefd vanuit genade. De kerk moet voortdurend het evangelie brengen, vol liefde reageren op menselijke behoeften, en ook ‘zich inzetten voor de bloei van de stad’ (Jerermia 29:7). Door de consequenties van het evangelie vorm te geven in haar leven, biedt de ‘missional’ kerk een verbale verdediging en een levend voorbeeld van de kracht van het evangelie.

9. Universaliteit. We geloven dat Gods missie, en daarmee de missie van zijn volk, zich uitstrekt naar elk volk, elke natie, stam en taal; naar mensen van elk geslacht, leeftijd, opleidingsniveau, maatschappelijke klasse, en religieuze overtuiging (of gebrek daaraan). Een ‘missional’ kerk zal diversiteit daarom doelgericht omarmen op plaatselijk niveau, en zal maatschappelijke, culturele en geografische grenzen oversteken als vertegenwoordigers van de missio Dei. Bovendien omvat Gods missie overal en altijd elk aspect van het leven: persoonlijk, in het gezin, maatschappelijk, cultureel en economisch. Dit is gebaseerd op de universele autoriteit en heerschappij van Jezus Christus.

10. Toepassing. We geloven dat de missie van de kerk wordt voortgezet in de getalsmatige en geestelijke groei van de volgelingen van Christus (discipelschap), in de groei van het aantal gemeenten (kerkplanting), in het toegewijd aan Gods koninkrijk (levend onder zijn heerschappij), in het uitbreiden van Gods roem over heel de aarde (aanbidding), en in het doen van het goede in de naam van Christus (werken van barmhartigheid).

Omdat wij deze dingen geloven, voelen wij ons gedwongen tot actie. Wij dringen erop aan bij Gods volk om een eenheid te vormen rond de heerschappij van Jezus, het ‘missional’ karakter van zijn kerk, en de realiteit van zijn koninkrijk. We nodigen het lichaam van Christus overal uit om mensen en de wereld te zien door de bril van Gods koninkrijk, om heilig te leven als leerlingen van Jezus, en om samen als de kerk hem doelgericht te representeren. We bevestigen dat Jezus naar de wereld werd gezonden om Gods bedoeling te vervullen door zijn volmaakte leven, zijn plaatsvervangende dood, en zijn lichamelijke opstanding, zodat verlossing voor ons beschikbaar kwam. Met Christus als onze focus, zijn koninkrijk als onze bestemming en zijn Geest als onze krachtbron aanvaarden wij het voorrecht en de vreugde van zijn missie.

Connection hersteld

no-connection-landscape

Geen connectie.  Vervelend, frustrerend en om gek van te worden?

Geen connectie hebben met Jezus is niet alleen vervelend maar desastreus.   Dan mis je de levenslink.   Is het geen mooi visioen dat er overal OpenHuis connectiepunten zouden zijn waar eenzame, verloren mensen kunnen connecten met Jezus.  Waar ze geborgenheid, liefde, aanvaarding vinden en opgenomen worden in het levendig JezusNetwerk?!

Zet de deur van je huis maar open

image_9_34037-500x500

Vorig jaar verscheen dit boekje van Arjan en Annemarie ten Brink.   “In dit boekje willen we een boekje opendoen over de mogelijkheden die er zijn om je geloof in God handen en voeten te geven in het wereldje waarin jij leeft. We weten niet hoe jij het ervaart, maar wij vinden het niet altijd gemakkelijk om als christen in een seculiere wereld te leven………………………………….     We trekken ons niet terug in onze eigen kerk, gaan niet alleen om met ‘ons soort mensen’, maar willen als gezin volop participeren in de buurt waar we wonen. Dit willen we omdat we geloven dat je als volgeling van Jezus niet geroepen zijn om in ons eigen wereldje te leven, maar midden in de wereld staan om zo een getuige van Hem te zijn. Hoe dat allemaal kan en gaat, lees je in dit boek”.

Hierin klink de hartslag van Openhuis.

Kopen dus!!